Częste błędy i jak ich unikać

From TED Translators Wiki
Jump to: navigation, search

Ortografia, interpunkcja i typografia

1. W napisach należy używać cudzysłowów prostych (""), nie drukarskich („”), ponieważ drukarskie mogą nie wyświetlać się w niektórych odtwarzaczach.

2. W pisowni amerykańskiej inne znaki interpunkcyjne są po lewej stronie cudzysłowu ("This is an example."). W języku polskim umieszcza się je po prawej stronie ("To jest przykład".).

Jeżeli znak zapytania odnosi się do całego zdania, znak zapytania stawia się za cudzysłowem. Przykład: Czy można jeszcze wątpić, że „nihil novi”?

Jeżeli znak zapytania należy do frazy zamkniętej cudzysłowami, znak zapytania stawia się przed cudzysłowem. Jeżeli bezpośrednio następuje koniec zdania, stawia się jeszcze kropkę.

W tym przykładzie zbiegają się 3 znaki: znak zapytania, cudzysłów zamykający i kropka: Kandydat na posła potrafił tylko powtarzać za Gierkiem „Pomożecie?”.

3. W napisach należy używać łącznika (-) w funkcji myślnika (półpauzy – lub pauzy —). Półpauzy i pauzy mogą nie wyświetlać się w niektórych odtwarzaczach.

4. Znak "--" w oryginale (em dash) stosowany jest w języku angielskim (szczególnie w odmianie amerykańskiej) tak, jak w języku polskim wielokropek. Zazwyczaj możemy zamienić go na przecinek albo zakończyć zdanie (rozdzielić zdanie złożone na dwa zdania). Jeśli w oryginale oznacza on pauzę (np. zająknięcie się), możemy użyć wielokropka ("I don't know how--" - "Nie wiem, jak...").

5. Dziesięciolecia zapisuje się z kropką na końcu: lata 20. // w latach 70. // w połowie lat 30.

6. Nie należy kopiować użycia przecinków z języka angielskiego. Najczęstszy błąd to umieszczanie przecinka po okolicznikach czasu i miejsca występujących na początku zdania. W angielskim tak się robi, w polskim nie, np. "Last year, I learned how to code" to nie "W zeszłym roku, nauczyłam się programować", ale "W zeszłym roku nauczyłam się programować".

Należy powtórzyć sobie podstawy stosowania przecinków w języku polskim. Przydatny może być ten krótki poradnik.

7. Uwaga na literówki. Najlepiej skorzystać z autokorekty, żeby ich uniknąć. Należy też uważać na literówki, których nie wykryje autokorekta (np. "Ja pracuje tutaj" zamiast "Ja pracuję tutaj").

8. Przymiotniki od nazw krajów / miast piszemy po polsku małą literą.

9. Wielkie litery w zaimkach i zwrotach grzecznościowych stosuje się w korespondencji, w napisach nie. Czyli: Opowiem wam... a nie Opowiem Wam.... Podobnie: "Opowiem państwu", a nie: "Opowiem Państwu".

10. Po angielsku liczbę całkowitą od ułamka dziesiętnego oddziela kropka - decimal point. Po polsku używamy przecinka. Dla zapamiętania patrz wyrażenie: “wynik z dokładnością do X miejsca po przecinku”.

11. Zapis liczb - separator stosujemy w liczbach dłuższych niż czterocyfrowe. Ponadto w polskim powinna to być spacja, nie kropka. Czyli zamiast "3.000" powinno być "3000", a w przypadku dłuższych - "30 000" itd. Więcej informacji tutaj.

12. Imiesłowy przysłówkowe (zakończone na -ąc, -wszy) wydzielamy przecinkami. Więcej informacji tutaj.

13. Łącznik stosuje się w wyrazach złożonych z liczbą lub literą w pierwszej części, np. 3-majowy, 10-złotowy, XX-lecie, 20-lecie, 80-letni; n-liniowy, x-procentowy, po raz n-ty. Żródło tutaj.

14. Końcówki fleksyjne z cyframi. Do liczebników pisanych cyframi nigdy nie dodaje się końcówek fleksyjnych. Więcej informacji w tym artykule.

15. Słowo “Żyd” odnosi się zarówno do wyznania jak narodowości, czym różni się od “chrześcijanina” czy “muzułmanina”.

16. Apostrof w końcówkach fleksyjnych. Błąd wynikający z przeświadczenia, że polskie końcówki fleksyjne należy oddzielać od wszystkich nazwisk i imion obcojęzycznych apostrofem, tymczasem dodaje się go tylko wtedy, gdy ostatnie litery zanikają w czasie wymowy, np. Jacques (żak) – Jacques’a (żaka), Harry – Harry’ego (harego)[21]. Wyjątek: Chociaż pisze się „remake'u” i „Mike'a”, to w narzędniku „k” ulega zmiękczeniu przez „i”, przez co nie można ich rozdzielać apostrofem[5], przez co otrzymamy “remakiem, Mikiem”. Więcej informacji w tym poradniku.

17. Cyfry 1-9 lepiej zapisywać słownie, jeśli pozwala na to czas wyświetlania się napisów. Jeśli nie jest to możliwe, stosujmy zapis cyfrowy. Ważne jest też, żeby w całej prelekcji zapis był jednolity, a więc albo słowny, albo cyfrowy. Więcej informacji o zapisywaniu liczb w języku polskim znajdziesz w poradni PWN tutaj i tutaj.

Gramatyka

1. Nie należy tłumaczyć dosłownie konstrukcji z "make", np. "That's why I decided to make my life more complicated" to nie "dlatego postanowiłem uczynić moje życie bardziej skomplikowanym", ale "więc postanowiłem skomplikować sobie życie". "Uczynić coś czymś" to zazwyczaj konstrukcja zbyt literacka w napisach w OTP.

2. Tłumaczenie "you" a formy bezosobowe: w angielskim przeważają formy osobowe czasownika, które w polskim bardziej naturalnie brzmią bezosobowo:

pytaniem, które powinniście byli sobie zadać -- > trzeba zadać sobie pytanie

Często chcemy wyrazić jakąś prawdę lub zasadę ogólną dotyczącą ludzi. W języku angielskim używamy wtedy "one" (oficjalnie) lub "you" - opisujemy tak jakby przykładową sytuację z przykładowym uczestnikiem, która ma stanowić "lekcję" dla słuchacza: "you don't know until you try." W języku polskim (konwencjonalnie) w takiej sytuacji nie tworzymy przykładowej historii dla słuchacza, ale używamy właśnie konstrukcji bezosobowych, np. "nie WIADOMO, póki SIĘ nie SPRÓBUJE" - czyli mamy tu formę bezosobową i czasownik zwrotny. Dosłowne tłumaczenie konstrukcji angielskich odnoszących się do prawd i zasad ogólnych, w których występuje "you" ("nie wiesz, dopóki nie spróbujesz"), to częsty błąd, a tak naprawdę sposób wyrażania się, który często słyszymy już w języku potocznym (jako naleciałość z angielskiego).

3. Należy zwracać uwagę na zgodność gramatyczną całego zdania (nawet, jeśli jest rozbite na poszczególne napisy). Na przykład "One of the things we learned from Darwin is that the human species" to nie "Jedną z rzeczy jakiej nauczyliśmy się od Darwina to taka, że gatunek ludzki", ale "Nauczyliśmy się od Darwina, że gatunek ludzki".

4. Czas przeszły użyty niewłaściwie w tłumaczeniu mowy zależnej. Po angielsku zdania w mowie zależnej sygnalizują poprzez czas przeszły, że coś jest częścią sytuacji przeszłej. W języku polskim nie ma takiej zasady (używamy czasu teraźniejszego), za to użycie czasu przeszłego w mowie zależnej oznacza, że to, co opisuje czasownik, nastąpiło PRZED sytuacją, w której padło przytaczane zdanie. Przykład: „After the meeting, I realized I was hungry”. Właściwe tłumaczenie (toporne, żeby pokazać różnicę): „Po spotkaniu uświadomiłam sobie, że jestem głodna” (kobieta była głodna dopiero po spotkaniu). Niewłaściwe tłumaczenie: „Po spotkaniu uświadomiłam sobie, że byłam głodna” (kobieta była głodna już w trakcie spotkania) i po angielsku musiałoby wynikać z czasu Past Perfect „...I realized I had been hungry”.

5. Nieprawidłowe tłumaczenie Present Perfect. Najbliżym odpowiednikiem angielskiego Present Perfect jest w polskim czas teraźniejszy: I’ve known him for years – znam go od lat, I’ve been living in Canada since 1999 – mieszkam w Kanadzie od 1999 r.

6. Niewłaściwa konstrukcja imiesłowowych równoważników zdań. Zarówno w zdaniu głównym, jak i w imiesłowowym równoważniku zdania powinien być ten sam podmiot i ten sam wykonawca czynności wyrażonej czasownikiem i imiesłowem. Czyli: “Leżąc na łóżku, Piotr czytał gazetę” jest poprawne (podmiotem obu czynności jest Piotr), “Idąc przez most, spadła mu czapka” jest błędne: w zdaniu głównym podmiotem i wykonawcą czynności jest czapka, w równoważniku – on.

Słownictwo i styl

1. Napisy to zapis języka mówionego. Napisy "udają" język mówiony, bo nie zachowują wszystkich jego konwencji, jednak należy unikać w nich wyrażeń kojarzących się wyraźnie z językiem pisanym (chyba że chcemy stylizować język postaci na pisany). Nie należy na siłę stosować wyrażeń "poważnych", np. zamiast "aby" należy pisać "żeby", zamiast "rzekłem" "powiedziałem" itp.

2. Można i trzeba omijać słowa w imię czytelności: omijać powtórki, zawahania, przejęzyczenia. Wyrzucać "więc" i "i" na początku zdań.

3. Test na dobre tłumaczenie: "czy tak powiedziałby Polak?". Oraz: "czy tak powiedziałby Polak, który nie zna ani trochę angielskiego?" Jeśli coś brzmi nienaturalnie, trzeba to zmienić.

4. Zwroty do widza nie mogą być w rodzaju męskim, ponieważ nie wiemy, jakiej płci jest widz. Należy przekształcić takie zwroty w formę nieokreślającą płci (np. mnogą). Przykład: "Have you ever wondered...": nie "zastanawiałeś się kiedyś, czy...", ale "zastanawialiście się kiedyś, czy...".

5. Nie należy w tłumaczeniu używać zaimków wskazujących (ten, tamten) jako odpowiedników rodzajnika określonego (the). W języku polskim odpowiednikiem zaimka określonego jest miejsce słowa w zdaniu, np.:

A boy was standing next to the door. Koło drzwi stał chłopiec. [kategoryzacja nowego elementu sceny]

The boy was standing next to the door. Chłopiec stał koło drzwi. [odniesienie do elementu znanego z kontekstu lub wiedzy ogólnej - konkretny chłopiec]

Przykład: tłumaczeniem zdania "And then the computer calculates it" będzie "Potem oblicza to komputer/Potem komputer to oblicza", NIE "Potem oblicza to ten komputer".

6. Zaimki dzierżawcze - w języku angielskim zaimków dzierżawczych używa się znacznie częściej niż w polskim. Jeśli zaimek nie służy do rozróżnienia, w razie wątpliwości, do której osoby coś przynależy, w polskim raczej zaimka dzierżawczego nie użyjemy (np. "I went there with my wife" --> "Poszłam tam z żoną" - nie trzeba zaznaczać, że własną, nie cudzą, bo wynika to z kontekstu). Inny przykład: "for my mom" = "dla mojej/swojej mamy" --> "dla mamy". Należy uważać szczególnie na części ciała: "I held it in my hand" to "trzymałam to w dłoni", nie "trzymałam to w mojej dłoni" (bo nie musimy podkreślać, że to była dłoń mówiącej, wynika to z kontekstu).

7. Biliony i miliony funkcjonują inaczej po polsku i po angielsku – czyli znana pulapka na poczatkujacych tlumaczy ;-) Wyjaśnienie znajdziecie tutaj.

8. Wieki - używamy numeracji rzymskiej (np. "w XX wiek" zamiast "w 20. wieku").

9. Precisely! exactly! -- > właśnie (nie: dokładnie)...

10. Uwaga na konstrukcję "it's [przymiotnik] to [czasownik]". Np. "it's really important to remember": nie: "bardzo ważnym jest by pamiętać,", ale "Musimy pamiętać / Trzeba pamiętać / Najważniejsze, to zapamiętać" itp.

11. Słowo "thing" tłumaczymy jako "rzecz" zazwyczaj w znaczeniu "object". W innych przypadkach tłumaczeniem "thing" będzie "to, co", "to, że" itp., na przykład:

"The difficult thing is, it's easier to do something wrong"

...To nie:

"Kłopotliwą rzeczą jest to, że łatwiej jest zrobić coś złego"

...(kłopotliwa rzecz to np. psujący się często samochód). Ma być:

"To kłopotliwe, że łatwiej zrobić coś złego,"

(albo: "Kłopotliwe jest to, że...").

12. Skrót "tys." (tysiąc): ponieważ jest to skrót od słowa "tysiąc", należy pisać "tys." a nie "tyś."

13. W napisach nie używamy raczej skrótów typowych dla języka pisanego, takich jak r. (zamiast rok) np., tzw., tj. wg... Są one małe i mogą ujść widzowi, a także odwrócić na moment jego uwagę od filmu.

14. Jeśli chcesz użyć form czasownika zwrotnego (się), staraj się najpierw poszukać odpowiednika nie-zwrotnego. Krócej i zgrabniej. Na przykład: nie kończąca się --> nieustająca

15. News nie ma liczby pojedynczej, więc musisz wywnioskować z kontekstu, czy mowa o jednej wiadomości czy o wielu.

16. "I wouldn't necessarily ask for more stress" --> nie można tu przetłumaczyć dosłownie, że to prelegentka by czegoś nie robiła. Raczej: "nie chodzi o to, żeby celowo szukać więcej sytuacji stresowych".

17. Słowo "never" nie zawsze należy tłumaczyć dosłownie. Na przykład zdania "I never know" często nie przetłumaczymy "Nigdy nie wiem", ale "Nie mam pojęcia", "Skąd mam wiedzieć", "Kto ją tam wie" itp. "Never" w takich konstrukcjach przypomina bardziej polskie wyrażenie "w ogóle". Należy zwracać uwagę na kontekst - jeśli "never" oznacza "w żadnym momencie w danym okresie", tłumaczymy nigdy (np. "I never said that"). W innych przypadkach może to być odpowiednik "w ogóle", "ani trochę", "wcale", “dotąd” itp.

18. Słowo "now" nie zawsze należy tłumaczyć. Np. w zdaniu „Now, most political scientists will tell us” ‘Now’ oznacza tylko zaczerpnięcie oddechu, przejście do kolejnego punktu dowodzenia. Coś jak „zatem”, które traktujemy jak watę językową i pomijamy.

19. Prawie zawsze należy przekształcić jednostki miary na te używane w Polsce (np. cale na centymetry, galon/mile na L/100km). Jeśli jednostka miary jest podawana w celu umożliwienia widzowi wyobrażenia sobie, ile coś mierzy, należy jednostki przeliczyć (mogą pomóc bardzo łatwe w obsłudze narzędzia w Internecie). W wyjątkowych przypadkach, jeśli jednostka sama w sobie jest istotna (np. później w trakcie prelekcji prelegentka porównuje daną wartość w calach i w centymetrach), można zostawić jednostkę nie stosowaną w Polsce.

20. Live ma wiele znaczeń, m.in żyć i mieszkać. Trzeba uważać, żeby nie dawać “żyć” tam, gdzie chodzi o mieszkanie; to rusycyzm.

21. „Why don’t you" to idiom. Pytającemu nie chodzi o poznanie przyczyny danego postępowania, tylko o podsunięcie rozwiązania. Po polsku można dać „może”. "Why won't you", "why couldn't it" to nie są naprawdę pytania tylko figura retoryczna. Nie trzeba jej wobec tego dosłownie przekładać, zwłaszcza że nadmiar przeczeń źle służy przejrzystości.

22. „Być w stanie” w większości przypadków lepiej zamienić na „móc” lub „dać radę”.

23. Zamiast poprzez i pomiędzy lepiej dać przez i między. Żródło tutaj.

24. Fun and funny są często mylone. Jak je łatwo rozróżnić dowiesz się tutaj.

25. Biernikowe „tą” (weź tą piłkę) jest akceptowalne tylko w języku potocznym i nie wszyscy go używają, przez co jest raczej nacechowane. W napisach damy wersję standardową, "weź tę piłkę", chyba że specjalnie chcemy oddać, że prelegent mówi niedbale lub gwarą. Żródło tutaj.

Kalki językowe

1. "He should go and explain" = "Powinien wyjaśnić", (niekoniecznie "pójść i wyjaśnić")
2. "Each and every one" = "Każdy" albo "Każdy z nich" (nie: "każdy jeden")
3. "what they're doing, each one of them, is they're glowing" = Każdy z nich połyskuje (nie: "to co one robią, to połyskują")
4. "there isn't anything we can say" = "Nie można nic powiedzieć" (nie: "nie ma nic co możemy powiedzieć")

Łamanie linijek

Pewne elementy tekstu nie powinny zostawać na końcu linijki ani na końcu napisu.

1. Nie należy zostawiać na końcu linijki przyimków (w, po, z), zaimków względnych (który, że, gdy, gdzie).

2. Nie należy zostawiać na końcu linijki myślnika/łącznika. W większości przypadków można zamienić go na przecinek ("Byłam tam na wakacjach -/to piękne miasteczko". --> "Byłam tam na wakacjach, to piękne miasteczko".). Czasami można też zakończyć zdanie (rozdzielić zdanie złożóne na dwa zdania).

3. Nie należy zostawiać na końcu linijki średnika ani dwukropka. Znaki te są słabo widoczne na końcu linijki. Prawie zawsze można zastąpić je przecinkiem albo rozbić w tym miejscu zdanie.

4. Proporcja łamania linijek. W miarę możności linijki powinny być zbliżonej długości. Więcej o łamaniu linijek można poczytać w tym poradniku (w języku angielskim).

5. Linijki nie muszą być tej samej długości, ale jedna linijka musi liczyć minimum połowę liczby znaków w drugiej linijce w napisie (zasada tyczy się obu linijek, to znaczy druga także nie może mieć mniej znaków niż połowa pierwszej). Na przykład proporcja 17/34 jest dobra (17 x 2 = 34), 20 / 34 także (20 x 2 = 40), natomiast 10 / 34 nie (2 x 10 = 20, nie 34). W wyjątkowych sytuacjach można pozwolić na tolerancję do 3 znaków (np. jeśli inaczej nie można, 16 / 34 jest OK). Więcej informacji w anglojęzycznym poradniku tutaj.

Skracanie linijek

Przeglądanie tłumaczenia jako tekstu to za mało. Trzeba je oglądać razem z prelekcją i upewnić się, że prędkość czytania, liczba znaków w linijce i liczba znaków w napisie są zgodne z zasadami w OTP (czyli, odpowiednio, 21 znaków/s, 42 znaki i 84 znaki). Więcej informacji w tym krótkim poradniku wideo. Poniższe informacje to skrót tego poradnika (w języku angielskim).

Nie trzeba starać się tłumaczyć w stosunku 1:1. W napisach wskazany jest wręcz proces odwrotny - kompresja formy z zachowaniem znaczenia, aby umożliwić widzowi nieznającemu danego języka obcego i czytającemu ze średnią prędkością przeczytanie linijki w czasie, w którym wyświetlana jest na ekranie i dodatkowo zostawienie widzowi czasu na spojrzenie na ekran (napisy są dodatkiem do filmu). Prędkość czytania nie może przekroczyć 21 znaków na sekundę. Dlatego należy w tłumaczeniu opuszczać niektóre elementy oryginału. Przykłady:

1. Nie trzeba za każdym razem, kiedy w oryginale zdanie zaczyna się od "and", w języku polskim zaczynać od "i". Zasady stosowania "and" oraz "i" są różne. W języku polskim nadmiar "i" na początku zdania razi (od czasu do czasu możemy zostawić, bo napisy to zapis języka mówionego). W większości przypadków "i" na początku jest zbędne.

2. Nie musimy tłumaczyć wszystkich wyrażeń łączących zdania i "gawędziarskich" ("and so", "now", "so"). Na przykład zdanie "He said 'So, this is my house'" to:

Powiedział: "To mój dom". Powiedział, że to jego dom.

... a nie:

Powiedział: "A więc, to mój dom". Powiedział: "No więc, to jest mój dom". Powiedział: "Więc, to mój dom".

3. Nie musimy tłumaczyć wszystkich wyrażeń modyfikujących znaczenie ("actually", "really", "totally"). Na przykład zdanie "It was really long and twisted":

Była długa i pokręcona.

... a nie:

Była naprawdę długa i pokręcona.

Wyjątkiem może być "actually" w przypadkach, gdy słowo to nie jest stosowane jako "ozdobnik", ale oznacza "wbrew oczekiwaniom", na przykład: "It was actually nice." --> "Było jednak/właściwie fajnie." (czyli "miało być nieprzyjemnie, ale było inaczej"). Tłumaczenie można pominąć, jeśli "wbrew oczekiwaniom" wynika z kontekstu, np. w zależności od kontekstu, zdanie "I thought it would be salty, but it was actually sweet" możemy przetłumaczyć:

Myślałam, że będzie słona, ale była słodka. Miała być słona, ale była słodka. Okazało się, że była słodka.

W podanych przykładach znaczenie "actually" (czyli "wbrew oczekiwaniom") przekazuje słowo "ale" i wyrażenie "okazało się".

4. Nie musimy tłumaczyć wszystkich synonimów ("a huge, enormous building" --> "wielki budynek", NIE "wielki, ogromny budynek").

Inne uwagi techniczne

1. Uwaga na format tytułu i opisu prelekcji. Opis trzeba przesunąć suwakiem, żeby nic się nie schowało. Przyjęliśmy, że talk (w sensie TED talk) tłumaczy się jako prelekcja. Inne przyjęte tłumaczenia znajdziesz tutaj. W TED-Ed na końcu opisu zawsze jest "lesson by" i "animation by". Utarło się, żeby po polsku dawać lekcja: (z dwukropkiem), bo wtedy można dać nazwisko bez odmieniania przez przypadki.Więcej informacji tutaj

2. Niepotrzebne dzielenie / łączenie linijek. Nie trzeba dzielić linijki, jeśli bez trudu mieści się w limicie 42 znaków, ani łączyć dwóch jednolinijkowych boksów w jeden dwulinijkowy, jeśli każdy mieścił się w limicie czasowym. Tworząc dwie linijki tekstu, przesłania się więcej ekranu, więc jeśli można, trzeba tego unikać.

3. Koniec zdania i początek następnego w jednym napisie. W takiej sytuacji trzeba dodać osobną linijkę lub przenieść fragment to innej linijki

4. Informacje dźwiękowe (np. (Applause)) służą widzom niesłyszącym. Należy pisać zawsze z wielkiej litery i pozostawiać w nawiasie. Określenie "(Applause)" przyjęło się tłumaczyć "(Brawa)".

5. Tłumaczenie tekstu na ekranie dajemy w nawiasach kwadratowych.

6. Przypis tłumacza. W napisach nie dajemy przypisów tłumacza, nie ma na to miejsca. Można je dodać w opisie.

7. Nawiasy okrągłe używane są tylko do opisania dźwięków. Do skracania np. cytatów czy zbyt długiej wypowiedzi ich nie używamy.

8. Tytuł przetłumaczony, choć dzieło nie było wydane, tytuł przetłumaczony niezgodnie z oficjalną wersją albo tytuł przetłumaczony w nawiasie. Tytuły filmów i książek należy sprawdzać. Jeśli jest jakieś "oficjalne" tłumaczenie (czyli film lub książka zostały wydane w tłumaczeniu), stosujemy je w naszym przekładzie. Jeśli nie, należy zostawić tytuł w oryginale, żeby umożliwić widzowi odszukanie dodatkowych informacji o dziele (jeśli wymyślimy swoje tłumaczenie, nie pomoże ono odszukać informacji na temat dzieła w Internecie). Czasami w prelekcji następuje odniesienie do treści tytułu. W takim przypadku musimy jakoś tę treść wyjaśnić, nawet jeśli oficjalne tłumaczenie jeszcze nie istnieje. W tym celu nie używamy w napisach tłumaczenia w nawiasie. Rozwiązujemy to jakoś inaczej, np. jeśli oryginał to: "In my book 'The Ice Giants,' the giants are bad guys", można dać: "W mojej powieści »The Ice Giants«, tytułowe olbrzymy to postacie negatywne". Stosowanie nawiasu odwraca uwagę widza od treści filmu i zazwyczaj zanadto wydłuża napis.

9. Jeśli korzystamy z cytatu, tłumaczenia, to podajemy w opisie prelekcji źródło np.: Źródło tłumaczenia cytatu Antoine de Saint-Exupéry'ego: Jadwiga Piotrowska, Zajęcia pozalekcyjne w świetlicy terapii pedagogicznej, „Aspekty”, nr 4(18), wrzesień-październik 2003.

10. Czerwone wykrzykniki. Trzeba przepracować wszystkie linijki z czerwonymi wykrzyknikami. Czasem wystarczy linijkę złamać, ale czasem trzeba coś skrócić lub przesunąć czas w pasku Timeline (patrz tutaj: https://youtu.be/kQ2CZonFYgA?t=1m54s). Jeśli go nie widzisz, kliknij w ikonkę narzędzi obok “Editing Polish”. Przed puszczeniem tekstu na trzeba upewnić się, że wszystkie wykrzykniki zostały usunięte. Najłatwiej poszukać je funkcją ctrl+F.

11. Jeśli prelegent robi błąd, to w tłumaczeniu błąd poprawiamy, ale nie zaznaczamy tego w żaden sposób w napisach (nie dajemy np. przypisu tłumacza). W przypadku transkrypcji prelekcji TEDx możemy zwrócić się do LC z danego języka z prośbą o poprawienie transkryptu (np. wzięcie błędu w []). Błędy w transkryptach można zgłosić na grupie I translate TEDx Talks na Facebooku lub w grupach tłumaczy z poszczególnych języków np. na naszej :-). Jeśli błąd pojawia się w prelekcji TED, piszemy z prośbą o poprawienie go na [adres translate@ted.com]

12. Wyrazy pisane wielkimi literami (np. tekst z ekranu "HELLO") zapisujemy małymi literami ([hello]).

13. Jeśli w prelekcji TED-Ed (intro, outro) pojawia się informacja o możliwości wspierania produkcji lekcji TED-Ed za pomocą platformy Patreon i nie jest ona zawarta w angielskim transkrypcie (nie powinna być), to w tłumaczeniu również jej nie dodajemy. Napisy wyświetlane na różnych platformach nie powinny się różnić, a na niektórych platformach intro/outro o Patreonie jest pomijane.

14. Jeśli na początku prelekcji TED-Ed na ekranie pojawia się cytat, należy go pominąć. Jest to spowodowane podobnymi względami jak nietłumaczenie informacji o Patreonie.

15. Jeśli napisy do prelekcji zostały zatwierdzone na Amarze, a napisy nie są widoczne na youtube, zgłaszamy ten problem na adres tedsupport@amara.org i dodajemy w CC adres translate@ted.com

16. Jeśli długość wyświetlania napisu przekracza 7 sekund, należy podzielić go na dwa. Można do tego użyć skrótu klawiszowego ctrl+enter.